Campanes Tubulares | ||
---|---|---|
Tesitura | ||
Carauterístiques | ||
Clasificación | Idiófonu percutido | |
Instrumentos rellacionaos | Xilófonu, Vibráfonu, Marimba, Glockenspiel, Crótalos, Gong | |
Inventor | John Hampton[1] | |
Desarrollado | 1886 | |
[editar datos en Wikidata] |
Les campanes tubulares son un instrumentu musical, en concretu, trátense d'un idiófonu percutido de metal. Llámense campanes tubulares porque ello ye que'l so soníu ye similar al de les grandes campanes foi una manera d'evitar llevar les grandes y pocu práutiques campanes orixinales a la orquesta.[2]
Les campanes tubulares son trenta y tres tubos metálicos (de cobre o latón) buecos que tán suspendíos d'un armazón. Estos tubos se percuten con unu o dos mazos. El tubu siempres ye cutíu na so seición cimera. Pa detener el soníu úsase o una barra o un pedal.
Cada campana (tubu) tien distintu llargor, pa poder ufiertar notes distintes. Dexa l'afinación, polo que se trata d'un instrumentu de soníu determináu.
<ref>
nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes invenzione